topbar

dinsdag 30 april 2013

Groen met stippen uit de hemel

Het houdt hier niet op met de feestjes. De papa werd voor het vierde jaar op rij 21 en dat moest gevierd!

Alvorens te beginnen aan de toiletzak voor de broer onderwierp ik mijn (en bijgevolg ook zijn) vader aan een kruisverhoor.  Do's en don'ts? De volgens hem ideale maten? Wat sleept de gemiddelde man overal mee naartoe? Het antwoord op de laatste vraag bleek "tandenborstel, tandpasta, scheergerief en deo" te heten. Wat mij direct ook van antwoord op de eerste vraag voorzag: lengte van een bus scheerschuim = lengte toiletzak. Plus nog wat extra, want die bus kan liefst in én uit. En hoewel de vadertoiletzak wel leeg lijkt naast het exemplaar van zijn wederhelft, liet hij tijdens het verhoor subtiel en waarschijnlijk onbewust een ballonnetje op. Dat die voor de zoon een flink pak groter moest zijn, want in de zijne was het altijd zo proppen.

Al een geluk dat zijn dochter een over goed geheugen beschikt. Toen de dag naderde vloog het ballonnetje door mijn gedachten; zo kwam het dat een tweede toiletzak het levenslicht zag. Zonder aanpassingen, want van de eerste versie was ik meer dan content.
Vader en zoon verschillen in veel, maar niet in lievelingskleur. Edoch, twee blauwe toiletzakken leek mij wat veel van het goede en evenmin praktisch tijdens gezinsweekends waar - om kofferruimte te besparen en te voorkomen dat de dames des huizes hun hele kleerkast meesjouwen - al het gerief op één hoop in dezelfde valies wordt gegooid.

Tijdens de paasvakantie bezocht ik mijn toekomstige studieplek en besliste nadien om de stad wat te verkennen. Lees: ik zocht Hexagoon en Pauli. Tijd voor meer was er niet, gezien de trein richting Kempenland mij op een deftig uur thuis diende te brengen. En ik anderhalf uur op bijna evenveel vierkante meter vertoefde in dat kleine winkeltje waar de drukte nooit leek af te nemen en het telkens weer passen was om alle klanten een plekje te geven. Een streepje reclame misstaat ook hier niet: Hexagoon is de hemel. En dat in een zijstraat van waar-ik-elke-dag-zijn-moet. Een favoriet in spe, met een collectie papier, stof, parels en lint waarvan je niet begrijpt hoe dat ooit allemaal binnen is geraakt.

Mijn interesse ging vooral uit naar de toile cirée. Ik hield mij in en kocht er twee, een Petit Pan voor ooit en een groengestipt als eerste ingrediënt van vaders toiletzak. Bij Pauli vond ik nadien bijpassend katoen en de allerstevigste vlieseline uit mijn naaicarrière - die stof een papierstructuur geeft, helaas inclusief kreuken. Door de rits bij Veritas miste ik op een haar na mijn trein. Maar het resultaat mag er zijn.
En hoera, voor de tweede maal op rij werd een handgemaakte toiletzak volledig goedgekeurd én meteen in gebruik genomen. Dat ruikt naar bandwerk.

zondag 28 april 2013

Eén.

Een verjaardag, zowaar. Hier zette ik voorzichtig mijn allereerste stapjes in een nieuwe wereld, klaar om te ontdekken en te verdwalen na maanden van zijlijnkijken. En het bevalt. Meer en meer. Blogland wordt bewoond door hopen toffe mensen, en ja, u mag zich aangesproken voelen.

Enkele mijlpalen verder vier ik feest. De titels 'volleerd' en 'helemaal thuis' zullen voor een volgende verjaardag zijn, maar dat 'groentje' mag er in ieder geval al af. Omdat cadeautjes bij feest horen als wielen bij een auto deed ik mezelf een schenking. Het allereerste bedrag op mijn pasgeopende rekening werd omgezet in dollars en naar de andere kant van de aardbol verzonden. De papa werd enthousiast begroet na thuiskomst van zijn zakenreis, temeer omdat de rode valies in zijn gezelschap een dik pakket herbergde. 18 yard van het mooiste materiaal op onze blauwe planeer. In de mooiste kleuren en printjes. Komende zomer hoef ik niet meer van stoftekort te piepen.
Feest is het straks ook bij Joentje. U weet wel, de winnares van de give-away die al een maand geleden afliep. Door acuut tijdgebrek en een lang aanslepend tekort aan blauwe 122's bij de hofleverancier zal de postbode pas morgen haar pakketje de grens over sturen.
Na het flocken van nog maar eens een 6 bleven in het bolletjespotje nog enkele eenzaten over. Zoals reeds aangehaald zijn feestjes reden voor cadeaus. Marie werd 10 en Eva realiseerde deze pin in meisjesvariant, op een T-shirt in de achteraf gebleken lievelingskleur.
Het betreft dus wel degelijk een bellenblazertje, geen Pinokkio met uitgerekte wijsvinger :-)

donderdag 25 april 2013

Het begin van bandwerk

U las het al hier. Nee? Shame on you. Al een geluk dat U hier een tweede kans krijgt om kennis te nemen van het feit dat er een flinke portie bandwerk in het verschiet ligt. En wel met reden. Komende zomer doet Eva niet één, niet twee, maar drie keer van marktje. Zoals vorig jaar in Gent, maar ditmaal ook wat dichter bij huis. Vanzelfsprekend wordt u op de hoogte gehouden van data (later) en kraamvulling.

Zoals aangekondigd begon vandaag het bandwerk. Project 1: babyslofjes. De ervaring leerde dat die het altijd goed doen als (deel van een) kraamcadeau, zoals dit lieverdje u prachtig demonstreert. Ook op het vorige marktje bleken ze op heel wat publieke belangstelling te kunnen rekenen. Daarom drie paar, in de meest uiteenlopende stijlen.
Door hun beperkte omvang zijn deze slofjes ideaal restjesverwerkingsmateriaal. Hoera!
De computerbeestjes zijn afkomstig van een niet-meer-bruikbaar strookje dat over was na de creatie van een Ipadhoes voor broer - uit het pre-blogtijdperk.
Die kabouters, die verdienen onderhand de naam "evergreen". Dit is namelijk al het vierde paar dat vanonder de machine wandelt. En waarschijnlijk ook het (voor)laatste, zo doet het resterende lapje vermoeden.
Voor kleintjes van het vrouwelijke geslacht (of ventjes met moeders die dat piemeltje stellig negeren): donkerblauwe denim met roze stiksels en flockhartjes. Lief en stoer, en ook al voor de tweede keer. In een kleur die (oh cliché) zo moeilijk pakt op foto. Zo heeft u tenminste een reden om ze in't echt te komen bekijken.

zondag 21 april 2013

Dienstmededelingen

In dit gedigitaliseerde tijdperk kan men niet door het leven gaan zonder account op allerlei sociale media. Zo ook ondergetekende. Ooit nog zonder mailadres en met hevige afkeer van zulke online tijdverspilling, nu all the way met blog (incl. bijhorende lovin'), facebookpagina, flickrfoto's, pinborden en ook e-mail. Met dank aan de tip van Mina Dotter - op de valreep voor publicatie van dit bericht - netjes en overzichtelijk gepositioneerd in de rechterzijbalk. Vanaf nu kunt u dus klikken en volgen.
    
Volg With Love - by Eva op Bloglovin', Facebook, Flickr en Pinterest

Ziezo. Nu we allemaal gezellig connected zijn komt het slechte nieuws. Iemand in het digitale universum weigert mij de toegang tot reacties onder uw berichten. Alle lofbetuigingen gaan gewoonweg verloren.
Bij deze dus een collectief compliment voor u allen, en uw schone maaksels en foto's. Hopend op spoedige beterschap zet ik mij straks met de gezusters aan de vertaling van ideeën naar maaksels. Fijne zondag!

dinsdag 16 april 2013

T-s en S-en

Sinds de aanschaf der overlock veranderde - in bepaalde opzichten - haar manier van leven. Ineens durfde ze in die winkels die de gemiddelde naaister geregeld bezoekt ook het andere rek te benaderen. Dat rek dat vroeger enkel "irritant, lubberend, tegentrekkend gerief" herbergde, blijkt nu gevuld te zijn met het zaligste en zachtste materiaal. De mogelijkheden tot productie van jongensgerief groeiden exponentieel toen de oma haar bankkaart in de lezer bij Mertens stak. Met slechts één kleintje in de familie - mannelijk geslacht - en nog te weinig naaiskills voor hemdjes en broeken stortte ze zich op de kaptruien en de T-shirts. Maar neefje Ilias bezit geen alleenrecht op haar maaksels. Af en toe werpen andere jongensmama's ook eens een suggestie in haar richting. Zo kwam het dat deze T-shirt eigenlijk een onderdeel was van een bandwerkweek.

De mama van Joachim vroeg er twee. Zoon bleek onbewust een liefde voor S-woorden te hebben ontwikkeld en koos voor spinnen en sterren. Die laatste waren al in mijn bezit (speciaal gekocht voor de kleine fan); gelukkig beperkte die meter mij niet tot 1 exemplaar. Meer nog, volgens mij kan er nog een derde uit. Een andere keer.
Een kort- en een langemouwde, volgens hetzelfde Ottobre-patroon als de vorige, maar dan een maatje kleiner.
Tijdens het maakproces werd al eens voorgepast, maar toch wordt er vol spanning gewacht op definitieve goedkeuring van zoon en mama.

De reden voor de blogvertraging lag in het feit dat kleuterklassen in de periode rond Pasen geneigd zijn de deuren te sluiten. Pas vandaag (rekening houdend met maandag opvangdag) hing dit pakketje aan de kapstok der bestemmeling.
Iemand heeft hier alvast een voorgevoel dat dit lang niet de laatsten zijn. Getuige de beperkte/onbestaande voorraad shirtjes-met-print in de gemiddelde kledingzaak, in combinatie met haar goesting die even groot is als de voorraad rekbaar materiaal in haar stoffenkast. Verwacht U dus (onder andere) aan een stapel tricotstuff, de komende maanden.

woensdag 10 april 2013

Feest bij 2°C

Koopjesrekken stellen meestal teleur. Buiten soldenperiode herbergen zij voornamelijk nog-altijd-niet-verkocht-spul uit lang vervlogen collecties. Maar blijven kijken loont de moeite. Een zeldzame schat hing op mij te wachten in het rek der plaatselijke stoffenwinkel (met doorgaans een volledig aanbod uit lang vervlogen tijden, maar dit terzijde). 2 meter. 15€. Laten hangen was geen optie. De blauwe versie was mij nog beter bevallen, maar zoals dat gaat bij koopjes moet men nemen wat overschiet.

2 meter, dat klonk als "kleed". Deze pin flitste voorbij en de ideeënmolen was vertrokken. De broer had een trui met soortgelijke kraag, die aan grondig onderzoek werd onderworpen. Aan de hand van deze uitleg werd nadien de "shawl" getekend en geknipt uit roze boordstof van hier.
Het enthousiasme uit het begin verdween - letterlijk en figuurlijk - als sneeuw voor de zon toen de lente inzette. Wat doet men met een warm winterkleed bij 20°C? Juist. Helemaal niets. Het project verdween in een hoekje en ik genoot van het buiten zijn.

Tot iemand besliste dat het nog te vroeg was voor lenteweer, en ons keihard terug naar het vriespunt en daaronder katapulteerde. Ineens was de nood weer hoog en steeg de goesting. Na het experiment met de mislukte zak veranderde ik het plan in "striklint". Een aanpassing die verrassend goed meeviel.
De grijze tricot met glanzende flockprint zorgt voor een feestelijk effect, de boordstof en het lintje voor een fluo accent, de voering voor extra warmte. Die combinatie maakte het kleed tot perfect geschikte tenue voor het vormsel van 64 kinderen, die zaterdag toen de thermometer vocht met het eerste streepje en de kerk -ondanks de verwarming - alle feestelingen en aanverwanten bibbers bezorgde. Met uitzondering van Eva, die zichzelf gelukkig prees met haar last-minute naaiproject.
Mijn hoofd snakt naar lente, maar het trotseren van nog enkele winterse weken zal in deze outfit een stuk makkelijker gaan. Wordt het ineens warm? Zo veel te beter. Ik bevind mij niet meer in de levensfase waarin de knijper van de groeimeter elke maand de hoogte in schuift. Volgend jaar weer een jaar.
Tot ons aller mooiweerdroom inderdaad werkelijkheid wordt kan ik zelfs zonder jas naar buiten. Dan zorgt het winters warme kleed toch nog voor lentegevoel.

maandag 1 april 2013

Een T-shirt voor een kleine fan

Neefje Ilias is fan. Van veel. Het grootste verbruik der uren op een doordeweekse vakantiedag bestaat uit het naspelen van zijn idolen. Gezien het ventje nogal gesteld is op actie en musculaire training zijn het voornamelijk sporters die zijn voorkeur wegdragen. De volleyballende broer geniet maximaal aanzien, evenals een schare zwemmers, voetballers, turners en wielrenners. Afhankelijk van het seizoen steekt hij Phelps voorbij tijdens wedstrijden in ons plastieken plonsbad, zingt hij behangen met medailles het volkslied op een imaginair olympisch podium of koerst hij met een voorsprong van minimaal 20 minuten de Koppenberg op. Wandelt U op een willekeurig moment zijn woonkamer binnen, dan is de kans groot dat U Boonen himself tegenkomt. Zo mogelijk in gezelschap van Cancellara, Usain Bolt en het voltallige AA-Gent-elftal.

Zijn grote nicht voelt zich dan ook bijzonder vereerd dat er ergens op die idolenlijst een plekje gereserveerd is voor haarzelve. Dit sinds de creatie van de omkeerbare kaptrui. De trui wordt veelvuldig gedragen en de nicht wordt in aanwezigheid van vriendjes en vriendinnetjes voorgesteld met de woorden: "Dit is Eva. Die is 17 jaar en kan echt mégagoed naaien." Af en toe wordt er ook van naai(st)er gespeeld en in stofjes geknipt, of wordt het "with love"-logo zorgvuldig nagetekend. Toen ondergetekende deze sterrentricot bij de Stoffenkamer zag, reserveerde ze hem in gedachten meteen voor haar jongste lezer en grootste fan.
Het werd een T-shirt uit Ottobre, een verlengde 122 voor de smalle jongen van 1 meter 27. De dankbaarheid was opnieuw groot. Dingen maken voor dat ventje is puur genot, niet in het minst om zijn reactie. Hij stemde meteen in met een fotoshoot, tussen twee volleybalwedstrijden door (in de garage met een rij schoenen als net) en kwam ook zelf met poseerideeën af. Alsof ze het wist had zijn styliste hem 's morgens wederom de perfect passende broek aangemeten.
De shoot mocht evenwel niet te veel van zijn tijd in beslag nemen, want hij had het druk. Pasen 2013 stond namelijk in het teken van de wielrenners. Hoe kon het ook anders, met een Ronde die bijna langs de voordeur passeerde. 's Ochtends ging het nog om de eieren, maar tegen de middag was het koers. We volgden live op TV en speelden intussen zelf van volgwagen. Ook de afloop werd in het klein en iets meer in het voordeel van held Boonen (uiterst rechts in beeld) beslist.
Hoe kon het ook anders, met zulk een supportersteam achter hem?
Kleine Ilias, dé toekomstige wereldster die bekers en prijzen behaalt aan een tempo dat zelfs de grootste sportheld aller tijden jaloers zou maken, promoveerde prompt zijn nieuwe aanwinst tot wielrennersshirt. En veranderde de naam van zijn team van 'Quickstep' in 'de Sterrekes'. Bij het afscheid kwam de vraag: "En maak je nu een hemdje? En een broek? En sokken en een onderbroek?" 
Nicht Eva zag dat het goed was.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...